Á að brenna "Tíu litlir negrastrákar"?

Ég hef aðeins fylgst með fjaðrafokinu í tilefni nýrrar útgáfu af Negarastrákarnir nú á dögunum.

Að mínu mati er gott að hafa fordóma uppá borðinu, við eigum ekki að taka Negarastrákana úr umferð, frekar en aðrar bókmenntir sem ekki standast skoðun pólitískrar rétthugsunar. Við eigum einmitt að nota slíkar bækur til að draga fordóma okkar fram í dagsljósið, sem tilefni til að tala um fordóma við börnin okkar og kveða þá niður. Ég fagna því umræðu síðustu daga en ég efast um að nauðsynlegt sé að taka bókina úr umferð.

Ég efast um jákvæð áhrif þess að þagga fordóma niður, eins og á sínum tíma þegar málflutningur Félags íslenskra þjóðernissinna var þaggaður niður. Við þurfum að fá þessar skoðanir upp á yfirborðið svo upplýst, gagnrýnin umræða geti átt sér stað á opinberum vettvangi. Ég held að til séu þó nokkrir í samfélaginu sem deila sömu skoðunum og Hlynur Freyr Vigfússon, fyrrverandi varaformaður fyrrnefnds félags sem dæmdur var fyrir kynþáttahatur árið 2001, en þeir viðra þessar skoðanir kannski ekki nema heima í stofu eða í þröngum hópi og þar fá þær að grassera. Það er mikilvægt að virða tjáningafrelsið og fá þessar skoðanir fram, til að geta kvatt þær í kútinn, sýna fram á að kynþáttafordómar þola ekki nánari skoðun og reyna að ná til þessa fólks með upplýstri umræðu.

Ég held að ef Félag íslenskra Þjóðernissinna hefðu boðið fram í kosningunum 2003, og að þeir hefðu fengið þá athygli í fjölmiðlum sem framboð til alþingiskosnina jafnan fær, hefðu fjölmiðlamenn, aðrir frambjóðendur og upplýst fólk í samfélaginu tekið slaginn við þá og áhrifin hefðu verið að skoðanabræðrum þeirra á íslenskum heimilum hefði fækkað. Ég er ansi hrædd um að í þögninni sem við tók um þessi mál hafi rasismi á Íslandi vaxið og fengið allt of mikið næði til að grassera, og gæti það skýrt að hluta mikið fylgi Frjálslindra í skoðanakönnunum fyrr á þessu ári. Þeir opnuðu gáttina á ný og þeir sem ekki höfðu þorað að viðurkenna opinberlega þessa skoðun sína síðan 2001 stigu fram, umræðan tröllreið þjóðfélaginu og ekki fögnuðu Frjálslindir sama fylgi í alþingiskosningunum í maí - sem er vel

Nú vil ég ekki fullyrða að rangt hafi verið að dæma Hlyn fyrir kynþáttahatur - enda hef ég ekki lesið þann dóm og þekki það mál ekki nógu vel - og ég vil ekki heldur halda því fram að fólk megi segja hvað sem er í nafni tjáningarfrelsis, hversu meiðandi sem skoðun þess er fyrir aðra. Heldur vildi ég bara ítreka mikilvægi skoðanafrelsis fyrir framfarir og vitsmunalega þróun mannkynsins  

Að lokum ætla ég að vitna í mann sem útskýrði mikilvægi tjáningarfrelsisins á mun hnitmiðaðri og skýrari hátt en ég:

Ef skoðun er meinað að njóta sín, þá er gervallt mannkynið rænt eign sinni. ...Sé skoðunin rétt, glata menn færi á að hverfa frá villu síns vegar. Sé hún röng, missa menn næstum jafnmikils, þeirrar skýrari skynjunar og fjörmeiri myndar af sannleikanum, sem birtist, þegar sönnu og lognu lýstur saman. ...Við getum aldrei verið viss um, að skoðun, sem við viljum kveða niður, sé röng. Og jafnvel þótt við værum viss, væri bannsetning mesta böl. ...Þær skoðanir, sem við treystum best, hafa það eitt til tryggingar sannleiksgildi sínu, að öllum heimi er frjálst að afsanna þær.

John Stuart Mill,  Frelsið bls. 54, 55 og 61.

Ykkur er að sjálfsögðu ávallt velkomið að draga skoðanir mínar í efa og viðra ykkar sjónarmið hér í kommentakerfinu mínu  það er svo sannarlega okkur öllum til góðs. 

Góðar stundir.

Rætt um negrastráka, svertingja og tíu litlar húsmæður í Alþjóðahúsinu

Athugasemdir

[Björk Vilhelmsdóttir, 29.10.2007 kl. 18:09]

Sammála. Tökum umræðuna upp á yfirborðið, því fordómar þrífast þar sem fáfræði ríkir.

[Guðjón Atlason (IP-tala skráð) 30.10.2007 kl. 14:51]

Það er bara spurning um hvort kalla eigi kynþáttahatur ,,skoðun"?  Hvað um annað smabærilegt ofbeldi, t.d. heimilisofbeldi eða misnotkun barna, er það skoðun?

[Guðrún Birna le Sage de Fontenay, 30.10.2007 kl. 15:49]

Takk fyrir kommentin

Góð spurning Gaui, í fljótu bragði finnst mér munurinn felast í því hvort "skoðunin" eða viðhorfið birtist í bók eins og þessari sem menn hafa val um að sniðganga eða tjá sig um opinberlega, mótmæla og svo framvegis - og því hins vegar þegar skoðuninni eða viðhorfinu er beint persónulega að einstaklingi í formi árásar eða meiðyrða og neyða þannig viðhorfi sínu uppá aðra.

Í lögum eru síðan skýr viðurlög gegn líkamlegu ofbeldi en erfiðara hefur reynst að skilgreina andlegt ofbeldi og verja þá sem fyrir því verða. Það er líka sígilt lögfræðilegt vandamál að vega þurfi og meta grundvallarlög sem stangast á. Þegar um heimilisofbeldi er að ræða þá vegast á friðhelgi einkalífsins, heimili og fjölskyldu annars vegar og hins vegar mannhelgi, persónufrelsi og réttur til lífs og lima - þegar meta á hve langt megi ganga til að koma í veg fyrir slík brot. Aðrir algengir árekstrar eru tjáningarfrelsið v.s persónufrelsi og svo mætti lengi telja, alltaf spurning um mat með hjálp lagalegri aðferð dómstólanna.

Annars viðurkenni ég að ég á erfitt með að svara þessu, finnst þér ekki eiga að gera greinamun á þessu tvennu?

[Guðrún María Óskarsdóttir., 3.11.2007 kl. 00:02]

Sæl Guðrún Birna.

Góður pistill um þessi mál.

Umræða eyðir fordómum, fyrst og fremst.

kv.gmaria.