Komin í heilan hring...

Ég sagði hér um helgina að við ættum ekki að taka bókina “Tíu litlir negrastrákar” úr umferð …ég var ekki alveg jafn viss í minni sök eftir að hafa lesið grein á blogginu hans Gauta B. Eggerts um endurútgáfu hennar, virkilega gott innlegg í umræðuna.

Eða hvað? Ég tel umræðuna um málið hér á landi eðlilega í ljósi þess að lengi vel, og þegar fyrri útgáfa bókarinnar var í umferð, voru íbúar hér á landi nánast eingöngu af hvítum kynstofni, ferðaðist minna og var því minna meðvitað um möguleg meiðandi áhrif þessarar bókar á aðra. Ég verð að viðurkenna að ég mundi reyndar ekki eftir því hvað bókin var gróf fyrr en ég las um það núna, það litla sem ég man var að maður söng lagið með hárri raust og bros á vör “…og þá voru eftir sjö, sjö litlir….” mesta kappsmálið var að muna hvaða tölustafur kæmi næst en ekkert hugsað út í boðskapinn, þetta lag var fyrir mér meira eins og 10 grænar flöskur, snérist um að læra að telja. En satt er það sem sagt er að boðskapur hennar sé í besta falli enginn, ef til vill myndi engum detta í hug í dag að nota þetta efni í barnabók en sama á við um efnistök ýmissa annarra gamalla barnabóka. Auðvitað endurspegla vinsældir "Negarastrákanna" hvað við vorum komin skamt á veg í umræðu um kynþáttafordóma á þeim tíma og hversu fjarlægir okkur þeir voru en alls ekki fordóma Íslendinga. 

Auðvitað þurfum við að vera opin fyrir því að þeir sem reynt hafa misrétti á eigin skinni svíður mun meira undan fordómum en okkur hinum sem t.a.m. vegna litarháttar getum illa sett okkur í spor þeirra, sama á við um baráttu fyrir jafnrétti kynjanna en það er eðlilegt að við konur rekum augun í aðra og fleiri hluti en karlar því við höfum við eigin reynsluheim að styðjast - ég vil samt sem áður ekki trúa að karlmenn vilji baráttu fyrir jafnrétti ekki vel. Við þurfum að hlusta á fólk sem er sárt í þessu máli og taka tillit til þess.

Ég stend samt enn á þeirri skoðun minni að við eigum að hafa fordóma uppi á yfirborðinu og standa vörð um tjáningafrelsið og nýta frekar tækifæri sem þessi til að uppræta fordóma opinberlega - með orðræðu. Ég held einfaldlega að sú aðferð dugi betur til að ná markmiðinu sem allir ættu að geta sameinast um - að útrýma fordómum. Auðvitað er mikilvægt að setja tjáningarfrelsinu skorður, sérstaklega þegar meiðandi tjáning í ræðu eða riti beinist persónulega að einstaklingum, sem meiðyrði. En ef við förum út í að banna útgáfu bóka eða ritskoða það sem má vera á boðstólum í leikskólum þá verður erfitt að stoppa ...þó ég viðurkenni að ef til þess kæmi þá væru "Tíu litlir negrastrákar" með þeim fyrstu sem kæmu til greina.

Þegar ég las greinina hans Gauta þá skammaðist ég mín í stutta stund fyrir að hafa mælt gegn því að taka bókina úr umferð og settist hér niður til að skrifa af hverju, en þetta varð hins vegar niðurstaðan - ég talaði mig bara í hring og er lent niður á sama stað og þegar ég byrjaði að tjá mig um málið um helgina 

Enn eitt dæmi um að við búum ekki í svart hvítum heimi og því gerum við lítið annað en að opinbera fávisku okkar þegar við fullyrðum um hlutina. Þess vegna er ég ávallt opin fyrir því að skipta um skoðun ef ég rekst á ný rök í málum  rökræn umræða er grundvöllur lýðræðisins og hún verður fjörugari ef fólk þorir að hafa skoðanir, svo ég mun leggja mitt að mörkum og halda áfram að kasta fram mis ígrunduðum sleggjum  því einhversstaðar þarf umræðan að hefjast.

Hjónabandið, réttindi samkynhneigðra og Þjóðkirkjan.

Það hefur mikið verið ritað og rætt síðustu daga um afstöðu Þjóðkirkjunnar til hjónabandsins og "fordóma" hennar í garð samkynhneigðra, inní þá umræðu fléttast síðan deilur um endurskoðun og endurútgáfu Biblíunnar. Ég verð að segja að það hefur komið mér virkilega á óvart hve margir í kringum mig eru algjörlega á öndverðu meiði við mig og mjög heitir þegar kemur að þessu máli. Ég ætla ekki að rekja málið hér því það hafa aðrir gert en mig langar að taka undir með nokkrum bloggurum.

Dofri hefur mikið fjallað um málið síðustu daga og margir hafa kommentað hjá honum og því gaman að lesa og fá öll sjónarmið. Einnig birtist góð grein um málið á Vefritinu á föstudag.

Fyrir mig sem laganema og baráttumanneskju fyrir aðskilnaði ríkis og kirkju þá finnst mér mikilvægt að við veltum afstöðu kirjunnar fyrir okkur með það í huga að hún hefur stjórnskipulega stöðu hér á landi. Það ætti að gefa okkur leyfi til að gera mun ríkari kröfur til hennar en annarra trúfélaga hvað varðar það að hún mismuni ekki þegnum þessa lands eftir kynferði. Eða að aðskilja fyrir fullt og allt ríki og kirkju.

Ég hef alltaf litið á sjálfan mig sem kristna manneskju og er enn skráð í Þjóðkirkjuna. Ég er hins vegar ekki bókstafstrúar á Biblíuna og ég er alltaf jafn undrandi þegar ég heyri að nú á 21. öldinni sé enn til fjöldi fólks á Íslandi sem lítur á það sem stendur í Biblíunni sem heilagt orð og óskeikult með öllu - en Biblían var nú einu sinni skrifuð af skeikulum mönnum og hefur verið marg ritskoðuð í gegnum tíðina í mis kristilegum tilgangi. Oftast til þess að tryggja völd og festa í sessi samfélagsmýtur sem nútímasamfélag hefur vikið frá fyrir löngu eins og til að mynda að viðhalda kúgun kvenna og útskúfa samkynhneigða.

Ég tek því undir með Dofra sem segir:

Það er ekki undarlegt að viðhorf fólks breytist á 2000 árum. Það er heldur ekki slæmt. En af því að tímarnir breytast og mennirnir með þurfa þeir sem predika hið lifandi orð að láta inntakið í því sem Kristur boðaði vísa sér veginn en ekki orðalag í gömlum skruddum.

Sem og Hauki Loga sem segir:

Alla klassíska texta bera að uppfæra í hæfilegum takt við tíðarandann hverju sinni sé ætlunin að láta fólk taka mark á honum. Þetta þekkja lögfærðingar ágætlega út frá hugmyndum um breytilega skýringu á grundvallarlögum. Frægasta dæmið um slíka texta er sennilega bandaríska stjórnarskráin og Bill of rights sem eru orðnir rúmlega 200 ára gamlir textar sem þó mynda hryggjarstykkið í því sem kalla má vestræna lýðræðishugsun. Þeir standa sem slíkir fyllilega fyrir sínu af þeirri ástæðu að mannfólkið hefur borið gæfu til að túlka textana í takt við tíðarandann hverju sinni en ekki út frá þrælasamfélagi norður Ameríku á átjánduöldinni um það leiti sem þeir voru skrifaðir.

Sem og ummæli Hjörts Magna Fríkirkjuprestsins í Reykjavík um að ekki sé í anda Lútherskrar trúar að dýrka Biblíuna líkt og skurðgoð.

Fyrir uþb 2 árum síðan þá bloggaði ég um að ég væri ekki svo viss um að ég vildi gifta mig eftir kristnum hefðum eða "ganga að eiga" einhvern því ég vildi ekki tengja saman ást og eignarrétt einhvers yfir mér. Í dag er ég samt þeirrar skoðunar að ég myndi vilja gifta mig í krikju þegar þar að kemur en breyta hinum hefðbundnu heitum. Eða jafnvel ganga lengra og fá bara blessun í staðfesta samvist líkt og Katrín Anna (einn af mínum uppáhalds bloggurum þessa dagana) stingur uppá að verði gert mögulegt fyrir gagnkynhneigða 

Þó ég geri mér grein fyrir að þjóðkirkjan er að ganga lengra en margar aðrar kirkjur þá er þetta engan veginn ásættanlegt. Misrétti er misrétti, þó í mismunandi miklu mæli sé. Ég er reyndar á því að það sé ekki nóg að leyfa samkynhneigðum að ganga í hjónaband. Ég vil líka að gagnkynhneigðum sé leyft að ganga í staðfesta samvist, enda finnst mér staðfest samvist fallegri en hjónaband. Ástæðan er sú að það er nýtt form sem byggir ekki á kúgun frá fornu fari heldur er frá upphafi byggt á jafnræði og jafnrétti á milli þeirra sem kjósa að staðfesta samvist sína. Sama hversu mikið hugmyndir á bakvið hjónabandið breytast þá er aldrei hægt að taka tilbaka að uppruni þess byggir á eignarétti karla yfir konum og hjónabandið yfirfærlsa á eign dóttur frá föður yfir til eiginmanns. Þess vegna giftast konur en karlar kvænast - þær gefast, þeir eignast konu. 

Ekki svo vitlaus hugmynd

En nóg um þetta í bili, þessi umræða fer að verða nokkuð góð - annars finnst mér alltaf voðalega gaman þegar svona bylgja ríður yfir samfélagið og málin eru rökrædd almennilega! Við mættum gera meira af því. Umræður pólitíkusa í fjölmiðlum eiga það til að vera úr takti við raunveruleikann, aðal atriði verða að aukaatriðum og umræðan snýstu um það að klekkja á hinum en ekki að komast að hinu rétta í málinu og skila því ekki miklu - er aðeins morfís keppni með og á móti eftir flokkslínum - eins og heimurinn sé svart/hvítur og mál séu bara annað hvort góð eða slæm

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Að ganga að eiga einhvern...

Á að brenna "Tíu litlir negrastrákar"?

Ég hef aðeins fylgst með fjaðrafokinu í tilefni nýrrar útgáfu af Negarastrákarnir nú á dögunum.

Að mínu mati er gott að hafa fordóma uppá borðinu, við eigum ekki að taka Negarastrákana úr umferð, frekar en aðrar bókmenntir sem ekki standast skoðun pólitískrar rétthugsunar. Við eigum einmitt að nota slíkar bækur til að draga fordóma okkar fram í dagsljósið, sem tilefni til að tala um fordóma við börnin okkar og kveða þá niður. Ég fagna því umræðu síðustu daga en ég efast um að nauðsynlegt sé að taka bókina úr umferð.

Ég efast um jákvæð áhrif þess að þagga fordóma niður, eins og á sínum tíma þegar málflutningur Félags íslenskra þjóðernissinna var þaggaður niður. Við þurfum að fá þessar skoðanir upp á yfirborðið svo upplýst, gagnrýnin umræða geti átt sér stað á opinberum vettvangi. Ég held að til séu þó nokkrir í samfélaginu sem deila sömu skoðunum og Hlynur Freyr Vigfússon, fyrrverandi varaformaður fyrrnefnds félags sem dæmdur var fyrir kynþáttahatur árið 2001, en þeir viðra þessar skoðanir kannski ekki nema heima í stofu eða í þröngum hópi og þar fá þær að grassera. Það er mikilvægt að virða tjáningafrelsið og fá þessar skoðanir fram, til að geta kvatt þær í kútinn, sýna fram á að kynþáttafordómar þola ekki nánari skoðun og reyna að ná til þessa fólks með upplýstri umræðu.

Ég held að ef Félag íslenskra Þjóðernissinna hefðu boðið fram í kosningunum 2003, og að þeir hefðu fengið þá athygli í fjölmiðlum sem framboð til alþingiskosnina jafnan fær, hefðu fjölmiðlamenn, aðrir frambjóðendur og upplýst fólk í samfélaginu tekið slaginn við þá og áhrifin hefðu verið að skoðanabræðrum þeirra á íslenskum heimilum hefði fækkað. Ég er ansi hrædd um að í þögninni sem við tók um þessi mál hafi rasismi á Íslandi vaxið og fengið allt of mikið næði til að grassera, og gæti það skýrt að hluta mikið fylgi Frjálslindra í skoðanakönnunum fyrr á þessu ári. Þeir opnuðu gáttina á ný og þeir sem ekki höfðu þorað að viðurkenna opinberlega þessa skoðun sína síðan 2001 stigu fram, umræðan tröllreið þjóðfélaginu og ekki fögnuðu Frjálslindir sama fylgi í alþingiskosningunum í maí - sem er vel

Nú vil ég ekki fullyrða að rangt hafi verið að dæma Hlyn fyrir kynþáttahatur - enda hef ég ekki lesið þann dóm og þekki það mál ekki nógu vel - og ég vil ekki heldur halda því fram að fólk megi segja hvað sem er í nafni tjáningarfrelsis, hversu meiðandi sem skoðun þess er fyrir aðra. Heldur vildi ég bara ítreka mikilvægi skoðanafrelsis fyrir framfarir og vitsmunalega þróun mannkynsins  

Að lokum ætla ég að vitna í mann sem útskýrði mikilvægi tjáningarfrelsisins á mun hnitmiðaðri og skýrari hátt en ég:

Ef skoðun er meinað að njóta sín, þá er gervallt mannkynið rænt eign sinni. ...Sé skoðunin rétt, glata menn færi á að hverfa frá villu síns vegar. Sé hún röng, missa menn næstum jafnmikils, þeirrar skýrari skynjunar og fjörmeiri myndar af sannleikanum, sem birtist, þegar sönnu og lognu lýstur saman. ...Við getum aldrei verið viss um, að skoðun, sem við viljum kveða niður, sé röng. Og jafnvel þótt við værum viss, væri bannsetning mesta böl. ...Þær skoðanir, sem við treystum best, hafa það eitt til tryggingar sannleiksgildi sínu, að öllum heimi er frjálst að afsanna þær.

John Stuart Mill,  Frelsið bls. 54, 55 og 61.

Ykkur er að sjálfsögðu ávallt velkomið að draga skoðanir mínar í efa og viðra ykkar sjónarmið hér í kommentakerfinu mínu  það er svo sannarlega okkur öllum til góðs. 

Góðar stundir.

Rætt um negrastráka, svertingja og tíu litlar húsmæður í Alþjóðahúsinu

Minn staður - mín stund :)

Minn staður - mín stund er á brennslutæki í Laugum. Þar sem það er oft mikið að gera hjá mér þá á ég oft í vandræðum með að finna tíma til að innbyrða fréttaskamt dagsins, ekki tími til að setjast niður í rólegheitunum og lesa blaðið á morgnanna né horfa á fréttir - nema þá kannski þegar ég er háttuð á kvöldin. En ég er með brillíant lausn á þessum vanda, ég tek einfaldlega skammtinn minn út um leið og ég pumpa hjartað (helst 6x í viku) í Laugum

Þetta fer í raun mjög vel saman og ég held að hugurinn sé sérstaklega frjáls og frjór á meðan á líkamsrækt stendur. Yoga og öndunaræfingar ganga að hluta til útá það að beina huganum að líkamanum og andardrættinum til að kyrra hann og hreinsa hann af hugsunum um daglegt amstur. Ég held að líkamsrækt að öðru tagi geti líka þjónað þessu hlutverki eða að minnsta kosti þá finnst mér hugur minn oft miklu skýrari og frjórri á brettinu. Yfir mig hellast hugmyndir af greinum sem mig langar að skrifa eða einhver málefni poppa upp í huga mér sem ég verð að létta af mér á einhvern hátt – ég hef oft hugsað með mér að nú ætti ég að vera með blað og blýant og punkta hugmyndirnar niður. Nú á miðvikudagskvöldið þá mætti ég í Laugar til að horfa á Kompás og í auglýsingapásu hljóp ég niður í klefa og náði í blað og blýant – stökk svo aftur uppá stigvélina og punktaði niður það sem mér lá á hjarta

Afraksturinn er að finna hér.

Eckhart Tolle

Ég féll fyrir Eckhart Tolle nú fyrr á árinu þegar ég las bókina hans Mátturinn í núinu, ég hef líka gluggað í Kyrrðin talar og undir koddanum hjá mér núna er bókin hans Ný jörð  

Ég rakst á skemmtileg myndbrot af honum á síðu prakkarans og þar er einnig að finna smá ágrip um hann. 

Ég mæli eindregið með bókum hans og hvet ykkur til að kíkja á þessi myndbrot, en hann boðar lífsspeki sem höfðar mjög til mín. Ég ætla að láta duga í bili að leyfa myndbrotunum að tala sínu máli en ég á án efa eftir að skrifa eitthvað um Echart Tolle hér seinna.

 

Svo er hægt að skoða fleiri myndbrot á youtube

Úrræðaleysi heilbrigðiskerfisins kristallast í máli Örnu

Það var átakalegt að sjá umfjöllun Kastljóss um lystarstolssjúklinginn Örnu, foreldrar hennar komu og sögðu sögu sína en ég missti því miður af heimildarmyndindinni Lystin að lifa sem sýnd var í gærkvöldi og gerð hefur verið um ástand hennar. 

Foreldrar hennar sögðu frá því að það var ekki fyrr en 1 og hálfu til 2 árum eftir að þau fóru að leita úrræða fyrir Örnu að hún fékk innlögn á BUGL. Einstaklingar með átraskanir þurfa að vera mjög langt leiddir til að fá almennilega aðstoð í kerfinu og heilbrigðisyfirvöld bjóða ekki uppá langtíma meðferðarúrræði fyrir átröskunarsjúklinga.

 

Ég held að þetta sé einmitt lýsandi fyrir almennt úrræðaleysi í samfélagsþjónustu okkar en eins og staðan er í dag þá er mynstrið svolítið þannig að ekki er gripið inní fyrr en skaðinn er skeður. Svona er statt á mörgum sviðum í heilbrigðis, mennta og félagslegum úrræðum á Íslandi í dag. BUGL hefur verið efst á baugi í umræðunni síðasta árið en þar hefur þetta verið sérstaklega áberandi þar sem ekki einusinni hefur verið pláss fyrir mjög alvarlega veika einstaklinga, sem hreinlega eru að berjast fyrir lífi sínu - en vandi BUGL er því miður ekki einangrað tilvik heldur er þetta útbreiddari vandi í okkar kerfi.

 

Mörg dæmi má taka á heilbrigðissviði þar sem skortur er á fyrirbyggjandi verkefnum til að stuðla að almennu heilbrigði, margsannað er að tengsl eru milli offitu, hreyfingarleysis og óheilbrigðra lífshátta, og margra sjúkdóma. Í menntakerfinu endurspeglast þetta í langri bið hjá greiningarstöð en með því að koma fyrr til móts við börn með sértæka námsörðugleika eða þroskahamlanir þá væri hægt að auka lífsgæði og framfarir til muna - en þroski barns á einu ári er stórkostlegur í samanburði við eldri einstaklinga svo tíminn skiptir þarna sérstaklega miklu máli. Fjölmörg dæmi þessa einkennir einnig félagsleg úrræði og má þar nefna  sem dæmi aðstoð við fólk í fjárhagsörðugleikum. Jóhanna Sigurðardóttir er sem betur fer komin með fingurinn á það mál og vinnur nú að innleiðingu úrræðis til að fyrirbyggja gjaldþrot fólks, sem hún lagði fyrir ár eftir ár en án árangurs í stjórnarandstöðu. Ég gæti setið hér í allt kvöld og talið upp dæmi en ég læt þetta nægja að sinni.

 

Öll þessi dæmi bera merki þess að meira og minna allt okkar kerfi er byggt á röngu hugarfari. Skammsýni stjórnmálamanna og skortur á framtíðarsýn virðist einkennandi og ef til vill spilar inní að stjórnmálamenn eiga jú áframhaldandi veru sína í starfi undir því komið að vera endurkjörnir að kjörtímabili loknu og þurfa því að sýna árangur og sanna sig eftir því á skömmum tíma. 

 

Ég er ekki að segja að ég treysti ekki lýðræðinu fyrir því að breyta þessu, en til að knýja fram breytingu þá þarf að koma til vitundarvakning, kjósendur þurfa að vera upplýstari og kalla eftir meiri framtíðarsýn. Það þarf í raun að umbylta öllu kerfinu og hella peningum í forvarnir og fræðslu. Það verður mjög dýrt til skamms tíma og skilar litlu til baka til að byrja með en margborgar sig til lengri tíma litið!

 

Þrátt fyrir dökka mynd sem ég hef dregið upp held ég að við Íslendingar séum í einstaklega góðri stöðu til að geta stuðlað að vitundarvakningu í gegnum öflugt menntakerfi okka og hafist handa við að bæta við úrræðum í heilsugæslu og félagsþjónustu - en það þarf að hefjast handa.

 

Ef til vill flokkast þetta undir forræðishyggju, en forræðishyggja í formi fræðslu og hjálp til sjálfshjálpar er mér mjög að skapi

Áróðursvél Sjálfstæðismanna gangsett?

Jæja, sleggjudómarnir hafa heldur betur fengið að falla síðustu daga. Á öldurhúsum bæjarins um helgina var fátt annað rætt en OR/REI hneikslið, siðleysi, spilling, samsæri, það hvort tárin sem Bingi felldi væru sönn eða enn ein staðfestingin á siðblindu hans og kænsku – að hann gengi svo langt að kreista fram tár til að fría sig ábyrgð, vera laus allra mála.

Æj ég kenndi í brjóst um hann og vil ekki trúa öðru en að þessi tár hafi verið felld í einlægni, hvað sem á undan hefur gengið þá er hann nú bara mannlegur eins og við hin og ég eiginlega sé eftir dómhörku minni síðustu daga. En fárið í kringum þetta er lang í frá á enda, Sjálfstæðismenn hafa sett af stað áróðursvél sína, nú á að hvítþvo Vilhjálm og ræna æru Binga. Ég held að við þurfum að vera mjög gagnrýnin á fréttaflutning næstu daga, eins og fréttin um það að Bingi gangi erinda ákveðinna forystumanna Framsóknar – æj ég veit það ekki, þetta er augljóslega tekið nánast gagnrýnilaust beint úr áróðursvél XD og inní fjölmiðla! Enda allt eins hægt að sýna fram á svipuð eignatengsl við Sjálfstæðisflokkinn sjálfann.

Eitt er víst að svona gósentíð dregur ekki alltaf fram það besta í fari okkar. 

Skrif mín síðustu daga vekja mig til umhugsunar um það veiðileyfi sem við gefum okkur á opinberar persónur eins og pólitíkusa. Síðustu tvær vikur hef ég hlakkað mikið yfir óförum annarra, baktalað hægri - vinstir og velt mér uppúr dylgjum og samsæriskenningum eins og það væri göfugt sport. Þetta er hegðun sem mig myndi aldrei detta í hug að sýna á öðrum sviðum lífs míns, heldur þykist ég temja mér umburðarlindi og skilning gagnvart nágunganum  að gagnrýna ekki fyrirvaralaust þar sem ég þekki ekki hvað býr að baki, að reyna að setja mig í spor annarra, því við höfum jú öll gert ýmislegt "rangt" án þess að vera vondar manneskjur eða að það skilgreini þá sem við í raun erum.  

Þetta minnir mig á grein sem ég las þegar ég tók kúrs í afbrotafræði fyrir nokkrum árum, hún var um áhrif stimplunar á ítrekunartíðni afbrota. Þegar gerð var rannsókn á nemendum í háskóla, með hjálp sjálfsprófa, þá kom fram að stór meirihluti nemanda hafði einhverntíman brotið lögin, allt frá smávægilegum glæpum og til alvarlegri brota. Þeir sem komist höfðu upp með brot töldu sig alls ekki vera glæpamenn heldur þvert á móti góða borgara, annað en þeir sem komist hafði upp um og höfðu verið stimplaðir sem afbrotamenn. Þegar menn eru síðan stimplaðir fara þeir að sjá sjálfan sig sem glæpamenn (vonda), hafa engu að tapa lengur og eiga því auðveldara með að ítreka brot og haga sér í takt við stimplunina. Ef þessi kenning er nærri sanni þá gæti hún skýrt að hluta háa afbrotatíðni svartra, láglaunastétta og jafnvel drengja þar sem þeir eru undir meiri smásjá lögreglu - þar sem þeir þykja líklegri til afbrota. 

Ætli það hafi þá áhrif á t.d. pólitíkusa sem eru vændir trekk í trekk um spillingu og óheiðarleika? Stuðlar það að aukinni spillingu? Þeir eru hvort eð er vændir um þetta hvort sem þeir standa undir því eðru ei. Í þokkabót er lítil hefð fyrir því á Íslandi að menn beri pólitíska ábyrgð á gjörðum sínum og gullfiskaminni kjósenda margreynt, svo þrátt fyrir að þeir brjóti trekk í trekk af sér þá breytir það litlu, svo lengi sem flokkurinn og spillingafélagar standa vörð hvor um annan, þá eru þeir ósnertanlegir – ósigrandi.  

Það er nú það, ég held að sama hve saklaust skinn maður er og  hversu vel viljandi þá verði maður alltaf að hafa gætur á sér. Því hópsálin í okkur er svo sterk, eins og rannsóknir á hvítflibbaglæpum sína þá brýtur ótrúlegasta og ólíklegasta fólk af sér bara ef það er í réttu aðstæðunum, er á vinnustað þar sem ákveðið siðferði er viðurkennt, það stingur eflaust fyrst í stúf en réttlætingarmátturinn í því að öðrum finnist eitthvað í lagi – eitthvað sé almennt viðurkennt  - er svo mikill að auðvelt er að afneita eigin sannfæringu, látast ekki sjá brot eða sogast sjálfur inní meðsekt og afbrot. 

Ég held því að við verðum að leyfa fólki að njóta vafans, trúa því góða uppá fólk og ef til vill leitast það þá frekar til að standast þær væntingar sem við gerum til þess!
Viskiptalíf og yfir höfuð öll samaskipti fólks þrífast illa í umhverfi vantrausts og ótta. Skortur á trausti kallar í aukið eftirlit og reglufargan, meiri formfestu í samningum ofl. í þeim dúr. Það kostar peninga og heftir markaðinn, heftir samskipti. Það getur því verið varasamt að ala á ótta og vantrausti gagnvart stjórnmála og athafnamönnum.

Ég vona að ég geti tileinkað mér að treysta eins og ég hafi aldrei verið svikin, að elska eins og ég hafi aldrei verið særð og að vona eins og ég hafi aldrei orðið fyrir vonbrigðum. Ef mér tekst það ekki, ef ég læt fyrri reynslu byrgja mér sýn og fylla mig ótta og tortryggni, þá hef ég verið rænd sakleysi mínu og eiginleikanum til að sjá þau tækifæri sem mér mæta á lífsins leið. 

Ef allir einsettu sér það og sæju að í raun erum við eitt - þá væri lífið einfalt  

En nú held ég að ég sé aðeins komin útaf sporinu  ...ég vil nú ekki að þið sofnið yfir þessari færslu þó ég sé nálægt því sjáf  ...þessi færsla öðlaðist held ég sjálfstætt líf einhversstaðar á leiðinni og fór útí aðeins aðra sálma en ég lagði upp með.

Ég sit hér á næturvakt og hef ekki eirð í mér að læra, en best ég gefi því annan séns  

Ég kveð því og býð ykkur góða nótt

Áhrifamenn í Framsókn hluthafar

Enn einn gullmoli frá Binga

Enn einn gullmoli kom af vörum Binga í dag. Í síðdegisfréttum á rás 2 var fjallað um opinn fund Framsóknarflokksins í dag. Að því tilefni var Björn Ingi spurður um hvað hann segði við því að Sjálfstæðismenn sökuðu hann um valdarán í höfuðborginni, siðspillingu og að gæta sérhagsmuna auðmanna. Því svaraði hann á þessa leið:

"Ef ég er siðblindur og spilltur, af hverju í ósköpunum sér Sjálfstæðisflokkurinn svona mikið eftir mér".

Æji, aumingja kallinn  heldur hann virkilega að Sjálfstæðismenn sjái eftir honum persónulega? af því hann er svo gúddí gæji? Það að þeir misstu meirihlutann vegur voða lítið á móti því að missa af honum

Ég get svo svarði það, ég er allt í einu farin að blogga eins og vindurinn, það er bara ekki hægt að hætta - þessi skrípaleikur virðist engan enda ætla að taka!

Björn Ingi: Það var ekkert annað að gera í stöðunni

Farsi

Þetta er nú meiri farsinn, það ætti að ráðleggja þeim sem hafa hug á frama í pólitík að skella sér í leiklistarnám öðru fremur - margir hafa náð langt í pólitík á leiklistarhæfileikunum, ýktasta dæmið er ef til vill Regan

En ætli Björn Ingi komist upp með þetta, að leika "mörgum" skjöldum? Hann leikur undir stjórn Alfreðs nýjan farsa fyrir hvert tilefni - og leikur meira að segja á eigin flokk - "Já, ég varð nú bara að tala svona út af mínu fólki", eins og Vilhjálmur hefur eftir honum  Hvað er satt og hvað er logið skal ég þó ekki segja, ég held að spunameistararnir viti það ekki einu sinni sjálfir.

Er þetta spurning um að hæfasti leikarinn lifir af?

Vilhjálmur borgarstjóri og Björn Ingi féllust í faðma

Skrópasýki?

Ég var að koma frá afa og ömmu  eldaði mat fyrir skötuhjúin og horfði svo á fréttir með þeim. Afi er gallharður Sjálfstæðismaður og skilur ekkert í því hvað nafna hans og afabarn er að orða sig við Samfylkinguna. Hann sá á eftir Vilhjálmi, því gat ég nú ekki samsinnt, en við náðum saman þegar fréttaflutningurinn barst að skrípalátum Björns Inga síðasta sólahringinn, þegar talað var um að atburðarrásin kæmi ekki heim og saman - að Bingi hefði þurft að vera veikur heima og í baktjaldamakki á sama tíma - Afi hló og sagði að þetta hefði nú ekki verið kallað veikindi í sína tíð heldur einfaldlega "skrópasýki"

Annars líst mér vel á hljóðið í nýjum meirihluta. Vilhjálmur greyið hefur hins vegar fá vopn sér til varnar og heldur áfram að vera í mótsögn við sjálfan sig. Ég var t.a.m. á ráðhúspöllum í gær og heyrði Villa marg oft, eins og biluð plata, annars vegar kvarta yfir því að málflutningur minnihluta í málinu talaði niður gengi hins nýja samrunafyrirtækis og það væri ekki borgarbúum í hag (og varði í framhaldinu góða kosti samrunans, sem var mjög fyndið þar sem enginn ágreiningur var um þá) og í hinu orðinu og í Kastljósinu núna áðan hamrar hann hins vegar á því hversu mikilvægt það er að selja strax, koma borginni útúr þessari fjárfestingu því hún væri svo hrikalega áhættusöm - brunaútsala  Hver er nú að tala niður gengið?

Ég held bara að greyið sé orðinn ringlaður, að honum hafi verið sagt að segja hitt og þetta, gerði eins og honum var sagt, en þegar hann síðan talaði af eigin sannfæringu þá var hann kominn í mótsögn.

Ég er ansi hrædd um að Villi fái bráðlega að taka pokann sinn

Sviptingar í borgarstjórn